Meer en meer ontdekken mensen dat het diep gemis dat in hen leeft teruggaat naar een pril scheidingsdrama. Dat zij op hun reis naar het hier geboren zij

n niet alleen waren. Dat een tweelingsbroer of zus of meerdere broers of zussen hen voor een tijd vergezelden. Deze ervaring van verlies kleurt sterk het verdere leven van de alleen geborene. Diepe gevoelens van verdriet, eenzaamheid, gebrek aan identiteit, verlatings- en bindingsangst…met alle geprojecteerde gevoelens die steeds weer die scheiding oproepen. Door dit prille verlies creëert men beelden van zijn moeder en vader dat zij er voor hem/haar niet zijn. De realiteit is daardoor verdraaid en in dit vroege trauma gebleven. In opstellingen zien wij de twee- en meerlingen verschijnen, sommigen hebben een sterke verbinding met de overlevende andere een mindere. Hoe de overlevende tweeling en zijn teruggevonden twee- of meerlingen daarop reageren in opstellingen is telkens anders, van verdriet over ontroering naar vreugde met alle mogelijke schakeringen van gevoelens en gedachten. Wie deel is van een ongeboren tweeling (meerling), is verbonden met

de gevoelens van zichzelf als deze van de gemiste broer(s), zus(sen). Wij benaderen het fenomeen van de alleen geboren tweeling in opstellingen fenomenologisch, dwz. wij maken hier niets. Wij gaan volledig mee met de beweging van de representanten die ons laten zien hoe het was en wij zien de beweging naar de toekomst. Dat kan soms zeer dramatisch zijn en tegelijkertijd heel helend. De tot dan toe niet geziene en niet gevoelde tweelingszus of broer, of de meerdere zussen en broers keren nu in de alleengeborene  terug met liefde en ontroering. Fysisch worden zij voelbaar. Zij zijn even existentieel als diegene die wel in het leven kwam. Als de scheiding opgeheven is dan voelt de alleengeborene zich nooit meer alleen. En hij of zij voelt zich compleet.

Transformeer (de anders levenslange gevolgen van) je tweelingverlies:

• Overtuigingen van catastrofe: ‘iets ergs gaat gebeuren’
• Overlevings schuldgevoel: ‘ik moet anderen helpen – ik moet lijden voor anderen’`
• Identificatie met dood en verlies
• Dromen en nachtmerries rond verlies
• Divine homesickness en of een doodsgevoel/wens. Het is te pijnlijk om hier te zijn,  Ik wil bij jou zijn
• Zelfsabotage: hier in het leven zijn is een verraad aan de overleden tweeling
• Eetstoornissen jezelf uithongeren (er is te kort voor te overleven) of overeten (als ik niet eet, sterf ik)
• Veel voorkomende relatieproblemen: afhankelijkheid, symbiose, of omgekeerd intimiteit vermijden – nergens de juiste partner vinden – sterk aangetrokken tot bepaalde personen als een bijzondere binding – angst dat de ander je verlaat, je verraadt of sterft – in de relatie wensen (dromen) dat de partner sterft – gevoel van totale verwoesting, shock en verlatenheid als een relatie eindigt – niet alleen kunnen zijn – gevoelens van existentiële wanhoop – en meer…

Deze relationele thema’s kunnen door een ouder die lijdt onder het verlies van een tweeling, overgedragen worden in de relatie tot zijn/haar kinderen.